Chcę wierzyć, że obecne problemy z którymi borykamy się jako wielka ludzka rodzina są po coś, w jakimś celu. Że ten wirus ma nas – ludzi doprowadzić do opamiętania, do odnowy, do tego by człowiek uwrażliwił się na drugiego, zrozumiał i zaakceptował jego słabości. Żeby przypomniał sobie, że piękno świata polega na jego różnorodności. Że to, że każdy jest inny jest wspaniałe i pożyteczne… bo gdy połączyć siły i umiejętności, to przekonamy się, że Razem możemy, znaczymy więcej niż w pojedynkę.
Ostatnio w Radomsku zrobiło się sporo zamieszania wokół pomocy, a raczej pewnej inicjatywy mającej pomóc w skuteczniejszej walce z tym nieszczęściem, które nas toczy. Ktoś komentował, ktoś inny upominał, jeszcze inny udzielał rad, albo karcił, wymyślając przeróżne sposoby argumentacji. Jeszcze ktoś inny zabawił się w Sherlocka Holmesa, by przeczesując profile facebookowe politycznych rywali móc upomnieć ich, skarcić i nawoływać do zaniechania działań polegających na oświadczaniu innych stanowisk niż to, pożądane przez autorów inicjatywy pomocowej, gdyż w wyniku tego swoistego audytu wyszło, że niemal każda z osób, której facebookowa tablica została przeczesana także chwali się, czy informuje o swoich „pomocowych” działaniach i ma tam zdjęcia z różnego rodzaju akcji charytatywnych.
Faktem jest, że wielu z nas w dniach walki z COVID 19 angażuje się w pomoc. Na różnorakie sposoby.
Prezydent oferuje przesunięcie, a może i umorzenia niektórych powinności, bo prace nad rozwiązaniami trwają. Niektórzy robią zakupy sąsiadom i znajomym, inni wybierają się na pocztę lub do banku, by zapłacić za nich rachunki, bądź wysłać przesyłkę, ktoś wspiera lokalnych przedsiębiorców w akcji „Nie pozwolę Ci się zamknąć”, jeszcze inne osoby szyją maseczki ochronne z materiału dostarczonego jeszcze przez inne osoby, ktoś je wreszcie dostarcza do miejsc, w których są najbardziej potrzebne. Ktoś produkuje przyłbice dla pracowników szpitala, a jeszcze ktoś dostarcza im posiłki i przekąski. Skala naszej solidarności w tych ciężkich dniach jest duża i mam wrażenie, że cały czas rośnie. I tak trzymać, bo dziś raczej trudno założyć, że kres tych dni już blisko.
Czy każdy powyższymi działaniami chwali się w mediach, na fejsach, czy innych instagramach, to rzecz indywidualna i myślę, że w obecnym czasie zupełnie drugorzędna. Fakt jest taki, że w czasie kryzysu najłatwiej zbijać zwłaszcza polityczny kapitał…
Uważam drodzy politycy, że obecny czas powinien być czasem pojednania i powinien być poświęcony na wzajemne wsłuchanie się w to, co druga strona ma do powiedzenia, a nie poszukiwanie kija, którym można by bardziej dotkliwie dołożyć rywalowi… Warto spróbować zrozumieć inne od swoich argumenty, schować kaznodziejskie nawyki wyznaczania jedynie słusznej drogi i pomagać. Dziś wróg jest jeden!
Bohaterów, którym należą się najwyższe słowa uznania na szczęście wielu: medycy, personel szpitali i przychodni, sprzedawcy, pocztowcy i wielu jeszcze innych o których warto się troszczyć i należy się cieszyć, że te wszystkie inicjatywy powstają.
Niech każdy pomaga na swój sposób. Taki, jak potrafi, a że przy okazji zrobi trochę pr-u. Trudno. Myślę, że ludzie nie są tacy głupi za jakich czasem ich bierzecie i będą potrafili ocenić intencje i szczerość poczynań każdego z nas.
Ważne jest to, byśmy nie poprzestawali działać. Łączmy się wokół jakże ważnych obecnie inicjatyw i nie pozwólmy na podziały. Może wspólnota, która się dzięki temu co się teraz dzieje zrodzi, będzie nowym odrodzeniem.
Dbajmy o siebie. Kto może niech zostanie w domu.
Wygramy tę wojnę!
